Το Silly Wizards δεν ανταποκρίθηκε σε καμία από τις προσδοκίες που είχα για ένα ήρεμο βράδυ Δευτέρας. Είχα διαβάσει διθυραμβικά σχόλια στις γύρω πλατφόρμες, δυστυχώς τίποτα δε βγήκε αληθινό. Υπάρχουν λόγοι που συνέβη κάτι τέτοιο και θα τους εξετάσουμε τώρα.

Το σκηνικό

Λίγο μετά τη δεύτερη καραντίνα, όταν όσοι είχαμε άτομα υψηλού κινδύνου χεζόμαστε να ανοίξουμε ακόμα και την εξόπορτα χωρίς πλαστικά γάντια, αποφασίζω με τον Ερρίκο και το κορίτσι του να πάμε κάπου “απόμερα”, χωρίς τουρίστες και πολλούς περαστικούς, να πιούμε και να φάμε τίποτα. Δε θυμάμαι από ποιον, πέφτει η ιδέα στο τραπέζι για Silly Wizards.

Από το όνομα και μόνο, σκέφτηκα, το μαγαζί θα σκίζει. Εγώ ονειρευόμουν μπιραρία που θα παίζει doom metal και θα πίνω μοναστηριακές και η τύχη μου δε δούλευε. Κανονίζουμε ώρα με τα παιδιά και βρισκόμαστε το βράδυ εκεί.

Η Εμπειρία

Το μαγαζί ήταν άδειο. Δε μας πείραξε αυτό. Τα πάντα ήταν άδεια τότε. Αυτό που μας πείραξε είναι πως όλα τα παράθυρα ήταν ανοιχτά ενώ ήταν αρχές Μαρτίου και δεν υπήρχε καθόλου μουσική. ΞΕΡΩ ΞΕΡΩ ΡΕ ΜΑΝΙΑΜΟΥΝΙΑ ΞΕΡΩ, COVID, ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕΙΣ, ΧΑΡΔΑΛΙΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΡΕΣΤΑ, ΞΕΡΩ ΗΜΟΥΝ ΚΙ ΕΓΩ ΕΚΕΙ, ΣΚΑΣΕ! Λέω τι με πείραξε, δε λέω τι ίσχυε νομικά. Γιατί αν μέναμε μόνο σε αυτά, ίσως να είχα επισκεφτεί ξανά στα επόμενα 2 χρόνια το κατάστημα αυτό. Πίσω στην αφήγηση.

Καθόμαστε σε ένα τραπέζι πίσω πίσω στο κατάστημα. Έρχεται ένας πολύ ευγενικός κύριος με μια πάνκικη τραγιάσκα να μας πάρει παραγγελία. Παίρνουμε κάτι χαζονάτσος για τσιμπολόγημα και μπίρες. Και κάπου εδώ αρχίζουν τα προβλήματα. Θυμίζω πως στο μαγαζί ήμαστε μόνοι μας, πες να ήρθε και άλλη μία παρέα. Τα πάντα άργησαν να έρθουν. Οι μπίρες αν και κρύες, δεν ήταν όσο θα τις θέλαμε. Το φαγητό ήταν από φούρνο μικροκυμάτων, το οποίο θα το δικαιολογούσα, αν κόστιζε 30% λιγότερο.

Είπαμε να δώσουμε άλλη μία ευκαιρία στις μπίρες γιατί είχαμε να τα πούμε καιρό από κοντά. Οπότε παραγγείλαμε άλλη μία γύρα. Και άργησαν πάλι. Δεν ξέρω τι έφταιξε. Ξεπαγιάζαμε, πεινάγαμε και δεν είχαμε μπίρα. Όταν ήρθαν τις ήπιαμε όπως όπως και φύγαμε.

Το συμπέρασμα

Ο μόνος λόγος που σώθηκε το βράδυ, είναι επειδή είχαμε να τα πούμε με τα παιδιά από κοντά, πάνω από τρίμηνο. Δε θέλω να κακολογώ κανέναν και ειλικρινά για να βγει αυτό το post live, έπεσε αρκετή κουβέντα με τον Ερρίκο. Δεν περάσαμε καλά.

Θέλω κάποια στιγμή να ξαναπάω, όχι γιατί μου έλλειψαν οι ακριβές μπίρες του, αλλά για να δω αν όντως έφταιγε ο covid (όπου και θα το πάρω πίσω αυτό το post), ή όντως είναι χάλια.

Απορρίπτω.